Sla

Italianen eten veel sla. Een veelgebruikte soort is de Radicchio (chicorei) waartoe bijvoorbeeld ook onze witlof behoort. Dit is een wat bittere maar smaakvolle sla. Veel soorten hebben een rode kleur, maar in de zomer heeft met een op veldsla lijkende soort die door blijft groeien en veel plezier geeft in de moestuin.
De standaard voor het aanmaken van sla is met wat zeezout, olijfolie, witte wijnazijn en eventueel peper en fijngesneden knoflook.

De azijn haalt ook de bittere smaak van de radicchio, en hoewel het misschien even wennen is, is het zeker de moeite waard. De juiste hoeveelheden vinden is een kwestie van smaak en een ware kunst. Vaak is er in de familie 1 persoon die altijd de sla aanmaakt, en die daar trots en waardering uit haalt.

Op de foto een mooi mengsel van verschillende slasoorten en eetbare bloemen (korenbloem, slaapmutsje, komkommerkruid, klaproos, goudsbloem en viooltje)

Ook het toevoegen van (een mengsel van) pitten, zoals pompoen en zonnebloempitten geeft variatie en natuurlijk kan de witte wijn azijn soms vervangen worden door balsamico azijn, alhoewel niet alle slasoorten daar goed mee combineren.
De in Nederland populaire ijsbergsla is matig gewild en moeilijk aan te maken omdat deze sla de 'condimento' niet goed vasthoudt.